Jeśli chcecie wrócić do siebie po nieudanej relacji, nie biegajcie za osobą, która już Was nie chce... Zobaczcie, dlaczego to bardzo zły pomysł.
Ten tekst dotyczy sytuacji, która przynajmniej raz w życiu przydarzyła się każdemu z nas i zapewne zostawiła w nas bolesny ślad. Za kim zdarzyło Wam się biec? Nie dosłownie, nic z tych rzeczy. Mowa o tym przykrym podążaniu za kimś, kto najwyraźniej nie chce być obecny w naszym życiu.
Kiedyś ktoś dał mi złotą radę - "nie biegnij za kimś, kto już wie, gdzie ciebie szukać". Dlaczego warto w porę otworzyć oczy i pozwolić odejść komuś, kto nie chce nas u swojego boku? I jak zauważyć, że naprawdę nas nie chce? O tym będzie ta historia.
Anka miała dwadzieścia pięć lat, dopiero skończyła studia, a w głowie huczało jej od wspaniałych planów. Całe studia spotykała się z jednym chłopakiem, mieli wziąć ślub tuż po obronie, zacząć pracę w zawodzie. Akurat z pracą problemu nie było, gorzej z tym ślubem. Chłopak Anki mniej dzwonił, rzadziej odbierał od niej telefon, odwoływał spotkania. Dla każdego sytuacja była jasna - on się wypisuje z tego związku. Dla każdego oprócz samej zainteresowanej...
Anka długo walczyła, zupełnie niepotrzebnie i czując coś podobnego do obrzydzenia do samej siebie. Jej ukochany potrafił przez trzy dni nic nie napisać, a potem dzwonił z prośbą, żeby odebrała go z imprezy, bo wypił z kolegami. I Ania wsiadała w auto i jechała po ukochanego. I na tym koniec. Przypominał sobie o niej tylko wtedy, kiedy coś potrzebował traktując ją jak ostatnie koło ratunkowe. Brzmi znajomo? To nie musi być, tak jak w przypadku Ani, chłopak. Często biegniemy za przyjacielem, przyjaciółką, kimś bardzo nam bliskim. Dlaczego nie powinniśmy tego robić?
Usilnie próbując zająć ważne miejsce w życiu innej osoby tracimy szacunek do samych siebie. Nikt nie potrzebuje iść za kimś, chcemy iść obok siebie. A tak naprawdę, jeśli ta bliska osoba woli widzieć nas gdzieś tam ukrytych w cieniu, to oznacza tylko jedno - wcale jej na nas nie zależy. Prawdziwa miłość lub przyjaźń szukają kontaktu, a nie tylko ratowania z opresji. Prawdziwa przyjaźń i miłość to nie przysłowiowa ostatnia deska ratunku. Kto chciałby być opcją? Nikt. Zasługujemy na to, by zawsze być pierwszym wyborem.
Podążanie za kimś ma też inny wymiar, który blokuje nasz rozwój. Często biegniemy za tym, kim kiedyś byliśmy, zamiast zostawić przeszłość tam, gdzie jej miejsce. Co zrobiła Anka? Straciła prawie dwa lata życia na czekanie na telefon od chłopaka, który z nią ostatecznie zerwał, ale powracał jak bumerang w momencie, gdy zostawał sam i na nikogo już nie mógł liczyć. A ona tak bardzo chciała być tamtą szczęśliwą, zakochaną dziewczyną, że zupełnie nie potrafiła dać sobie szansy na życie, na jakie zasługuje - z samą sobą na pierwszym miejscu.
Niezależnie od tego, jak bardzo chcemy, by tamta osoba znowu była blisko nas, jeśli ona tego nie chce, nic się nie zmieni. Nie ma sensu czekać. To nie jest łatwe, ale trzeba zaakceptować to, że coś się skończyło. Bez zainteresowania z obu stron żadna relacja nie przetrwa. Biegnąc za kimś, nie wnosimy do naszego życia nic oprócz poczucia krzywdy, żalu i smutku. Możemy zrobić coś znacznie lepszego niż czekać na kogoś, kto nie traktuje nas tak, jak na to zasługujemy...
